Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Μικρή, περίπου ως το λύκειο, τις Κυριακές με ξυπνούσε η γνώριμη ευωδιά από την κουζίνα: η μαμά ψήνει κοτόπουλο! Αργότερα, ύστερα από το σαββατιάτικο ξενύχτι, το ψητό κοτόπουλο με τις λεμονάτες πατάτες, ως πρωινό - μεσημεριανό, ήταν βάλσαμο για το ταλαιπωρημένο στομάχι, χόρταινε και έφτιαχνε τα κέφια μου. Έτσι, υποθέτω, εντυπώθηκε στο μυαλό μου πως Κυριακή εντός σπιτιού χωρίς κοτόπουλο στον φούρνο δεν νοείται. Όποτε, λοιπόν, οι υποχρεώσεις το επιτρέπουν, στήνω γεύμα με τίτλο “Εντιμότατοι φίλοι μου” (εμπνευσμένο από την ομώνυμη ιταλική ταινία, Amici miei). Από τις 10 το πρωί η - πάντοτε πεινασμένη - παρέα λαμβάνει το σχετικό μήνυμα-πρόσκληση κι εγώ βάζω μπρος για το πιο νόστιμο ψητό κοτόπουλο. Μια πάστα από μάραθο, πιπέρι, θυμάρι, λάδι και δεντρολίβανο είναι η μισή μαστοριά και η άλλη μισή η υπομονή, αφού το σιγοψήνω για περίπου 3 ώρες σε χαμηλή θερμοκρασία για να πετύχω κρούστα τραγανή και ψαχνό μαλακό και ευωδιαστό.

Ζεσταίνω τον φούρνο στους 150 βαθμούς και διαλέγω ένα ταψί στρογγυλό ή μακρόστενο, σίγουρα πάντως εμφανώς μεγαλύτερο από το κοτόπουλο. Ένα μαντεμένιο σκεύος είναι ό,τι καλύτερο.

Στον κάδο του μπλέντερ ρίχνω και χτυπάω σε μεσαία ταχύτητα το λάδι, τους σπόρους από μάραθο, το τριμμένο θυμάρι και δεντρολίβανο, τα πιπέρια, τρεις σκελίδες σκόρδο και λίγο αλάτι. Ανακατεύω για λίγα λεπτά, μέχρι να προκύψει λεία πάστα.

Έχω καθαρίσει το κοτόπουλο καλά και το γεμίζω με τις υπόλοιπες σκελίδες του σκόρδου, αφού τις ψιλοκόψω, τα κλωνάρια από το δεντρολίβανο και το θυμάρι και τέλος το μισό λεμόνι, με το οποίο πρόχειρα καλύπτω το άνοιγμα.

Αλείφω τότε τη σκουροπράσινη πάστα υποδόρια, κάτω από την πέτσα του κοτόπουλου, ανασηκώνοντάς την σε όσα σημεία γίνεται, κατόπιν στο κάτω μέρος του, στα πλάγια και στη ράχη - κοινώς, παντού. Αν η πάστα τελειώσει πριν τελειώσει και το άλειμμα, ετοιμάζω νέα, χρειάζεται αρκετή, να το καλύψει καλά.

Το βρέχω με ελαιόλαδο - 5 κ.σ - και τον χυμό ενός λεμονιού, φουρνίζω στην ίδια θερμοκρασία και το ξεχνάω για τις επόμενες τρεις ώρες.

Προς το τέλος του ψησίματος ελέγχω το ψητό αν έχει ροδίσει καλά και αν τρυπιέται εύκολα με ένα πηρούνι, σίγουρα όμως τις περισσότερες φορές το μεγάλο διάστημα σε σιγανή φωτιά το έχει ψήσει καλά. Ξεφουρνίζω, το αφήνω να κρυώσει για 15 περίπου λεπτά, κόβω σε κομμάτια και σερβίρω.

Ρύζι, πατάτες, όλα του ταιριάζουν - εγώ προτιμώ πάντοτε την πατατοσαλάτα για ταράτσα της Γκέλης Βούρβουλη, το συμπληρώνει γάντι.

* Η Αμάτα Σκουλούδη είναι φίλη αναγνώστρια του bostanistas.gr.

Προηγούμενα άρθρα της Αμάτας Σκουλούδη